Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Να παλεύεις με ένα "Ίσως"...
Δειλή γιατί κρύβει το ναι, κρύβει και το όχι
Δεν σου κόβει το σκοινί, να πέσεις να τσακιστείς,
να βάλεις κόντρα ξανά να σηκωθείς.
Δεν σε χαστουκίζει να φέρεις σβούρα δις τον κόσμο
και να μπαλατζάρεις να βρεις μια ισορροπία ξανά.
Δεν σου φτύνει την απόρριψη κατάμουτρα,
να χαμηλώσεις το κεφάλι
να είσαι μάγκας που προσπάθησες.
Δεν σου ανοίγει την πόρτα στα λιβάδια της καρδιάς
να κυλιστείς και να κλέψεις τα αρώματα
να τα κουβαλήσεις και να τα κάνεις δικά σου
Σε έχει σε μια κόψη ξυραφιού
Μην κινηθείς γιατί το τραύμα θα γίνει βαθύ
θα αφήσει ουλή
και χίλιες μύριες ενοχές "...αν δεν το έκανα...."
Μην μείνεις ακίνητος
θα βουτάς στην απογοήτευση
ανήμπορος, αμέτοχος
μονάχα παρών να ζήσεις το αποτέλεσμα.
Φέρε μου το "Ίσως" να παλέψουμε κορμί με κορμί
να προτάξουμε στα στήθη μας
να δούμε ποιος αντέχει το χτύπημα:
Εγώ που είμαι εδώ
ή αυτό που κρύβεται πίσω από τον εαυτό του;
΄
Ίσως...
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Ζητείται
ΑΘΗΝΑ (Λεω. Αλεξάνδρας - Παναθήναια) διαμέρισμα 45τμ, δυάρι, 1ου, πλησίον συγκοινωνιών.Ε. ΣΑΡΜΑΝΗΣ Ιπποκράτους 169 Πληροφορίες 694********5
Χαρίζεται μόντεμ PSTN, σχεδόν καινούργιο, μάρκας PLANET, περιοχή Καλλιθέας, τηλ. 697******8
Πωλείται αγρός Περιοχή Τρεις 12.140τμ. Ρόδου 180.000 €
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΟΡΑΜΑ, εντός οικοπέδου 1 στρέμματος, αξιόλογη μονοκατοικία 2 επιπέδων, εμβαδού 400 τ.μ., με 2 κλειστές θέσεις στάθμευσης και εξαιρετική θέα στον κόλπο της Θεσσαλονίκης., τηλ. 2310-******0-5, 2310-25*****77.
Ζ Η Τ Ε Ι Τ Α Ι άνθρωπος, που να διαθέτει φιλότιμο,
να μην αγαπά το ψέμμα,
να πιστεύει όσα λέει,
να έχει το θάρρος να τα λέει,
να του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα,
να μην παραδίδει τα όπλα αμαχητί, να είναι ειλικρινής,
να ορμάει μπροστά,
να μη δειλιάζει,
να θεωρεί τα προβλήματα πρόκληση κι όχι δικαιολογία,
να έχει χιούμορ αλλά να μην γελάει με μια ηλίθια.....
Να φοβάται και να το παραδέχεται..
Να κάνει πίσω και να το δέχεται.
Να αντέχει να είναι ο εαυτός του...
Πληροφορίες εντός
Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010
Για σένα στις επιθυμίες μου...
λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ
τα όνειρά μου
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή
σ`εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.
Κική Δημουλά
ΥΓ. Μάθημα Ζωής Νο7362: Το προαίσθημα βγαίνει πάντα. Κι αν παλέψεις να αντισταθείς και να του αλλάξεις δρόμο, να ξέρεις πως το μόνο που απλά καταφέρνεις είναι να το κάνεις να συμβεί πιο γρήγορα...
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Κοχύλι
Το αυτοκίνητο που την χτύπησε έφυγε με μεγάλη ταχύτητα μα δεν τσατίστηκε καν.
Είδε το μηχανάκι σμπαράλια στην άκρη του δρόμου μα ούτε κι αυτό κατάφερε να την αγγίξει.
Το κράνος είχε σπάσει στα δύο, κάτι που ευχόταν να είχε πάθει το κεφάλι της για να πάψει να σκέφτεται πια τόσο πολύ.
Το κλώτσησε λες κι έφταιγε αυτό που το αυτοκίνητο είχε αστοχήσει, και πήρε μόνο το κλειδί κι έναν φλας που βρήκε σπασμένο πιο δίπλα.
Κι ας ήταν το παπί ο σύντροφός της στα καλύτερά της ταξίδια.
Από ένστικτο έψαξε στο λαιμό της κι ένα κύμα δυστυχίας την πλημμύρησε.
Το κορδόνι με το βοτσαλάκι έλειπε.
Γονάτισε στην άσφαλτο και με τη βοήθεια του κινητού έψαξε σπιθαμή προς σπιθαμή να βρει το πιο όμορφο δώρο της ζωής της.
Ο Θεός έβρεχε κάνοντας την αναζήτησή της ακόμα πιο δύσκολη μα η λύσσα της ήταν τόσο μεγάλη που είχε αποφασίσει πως δεν θα φύγει αν δεν το βρει.
Δεν την τρόμαζαν ούτε τα αυτοκίνητα που περνούσαν δίπλα της, ούτε οι οδηγοί που την έβριζαν.. Και κανείς δεν την σταμάτησε...
Βρήκε το κορδόνι κομμένο σε δύο κομμάτια και μετά από ώρες βρήκε και τις δύο πετρούλες που ήταν δίπλα στο κοχύλι πατημένες και σπασμένες.
Κόντευε να ξημερώσει όταν βρήκε το κοχύλι, άθικτο κι ήταν η πρώτη φορά που χαμογέλασε μετά το ατύχημα.
Ξεκίνησε για το δρόμο του γυρισμού, μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο, γεμάτη αίματα μα με τη χούφτα γεμάτη από τη ζεστασιά του κοχυλιού.
Μόλις έφτασε στο σπίτι, άνοιξε τον υπολογιστή, έβαλε 6 τραγούδια συγκεκριμένα να παίζουν σε επανάληψη και βούλιαξε στον καναπέ αγκαλιά με 2 μπουκάλια ουίσκυ.
Όταν σηκώθηκε τρεκλίζοντας δεν κατάφερε τίποτα άλλο να κάνει παρά να σωριαστεί στο πάτωμα, μα με εκείνο το κοχύλι στα χέρια, σφιχτά.
Κρακ! κι έσπασε κι εκείνο.
Και με την άκρη του πια, χάραξε ένα όνομα εκεί δίπλα στις φλέβες της με μια καρδιά να τρέχει αίμα.
Και το τελευταίο πράγμα που ένοιωσα ήταν πως το σώμα της πια ήταν τόσο παγωμένο όσο ακριβώς και η καρδιά της.
Έκλεισε τα μάτια και χάθηκε.
Και κανείς δεν την σταμάτησε.
"Ι read your mind, with no intentions
Of being unkind, I wish I could explain
It all takes time, a whole lot of patience
If it's a crime, how come I feel no pain.
Carrie, Carrie, things they change my friend
Carrie, Carrie, maybe we'll meet again"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
