Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Άγραφο χαρτί

.......κι έχω ένα φύλλο καθαρό, σε ένα βιβλίο τσακισμένο από τα χέρια που το έπιασαν.
Κάποια το ξεφύλλισαν βιαστικά κλέβοντας γραμμές
κάποια το διάβασαν από το τέλος στην αρχή...

Έκλεψε και χάδια τούτο το βιβλίο της ζωής μου από χέρια αγαπημένα.
Και από κείνα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το αγκάλιαζαν με τόση στοργή.
Εκείνα που δεν το ομολόγησαν ποτέ.
Κι εκείνα που σταυρώθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ξέρω μονάχα πως τα σημάδια αυτά που έχω,
είναι όλα, ένα προς ένα, σημάδια αγαπημένα.
Και οι μουτζούρες..
Και οι ζωγραφιές...
Και οι απλές λέξεις..ακόμα και οι μοναδικές.
Τα σημεία στίξης.

Και οι προτάσεις.
Εκείνες που έκρυβαν πίσω από τις λέξεις συναισθήματα.
Κι εκείνες οι προτάσεις που ήταν χείμαρος ανοιχτός
κι έστελναν καρδιές στον παράδεισο

και δεν ντράπηκαν ποτέ να προσφέρουν την ψυχή τους σε μια ομολογία

Ψυχές που μου χαρίστηκαν, που με αγάπησαν,
ψυχές που θυσίασαν εγωισμούς
κι απλώθηκαν μπροστά στα πόδια μου να κατακτήσω τη Ζωή...

Ψυχές αγαπημένες που μου έδωσαν ό,τι πιο όμορφο κουβαλάω σήμερα μέσα μου.

Κι ήρθες εσύ, κι άνοιξες το βιβλίο της Ζωής μου, πέρασες όλες τις σελίδες και στάθηκες
σε εκείνο το φύλλο το κενό, το καθαρό...

Τι θες να γράψεις καλέ μου;
Και πως αλήθεια θα υπογράψεις;

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

5 Δευτερόλεπτα

Είναι κανόνας, ό,τι δεν σου ανήκει να μην αγγίζεις.
Να μην διεκδικείς, να μην αποζητάς.
Δεν έχει σημασία τίνος είναι. Αν το αξίζει
ποιος είσαι εσύ που θα το κρίνεις;

Πολλές φορές είναι εκεί που πρέπει να είναι.
Είτε γιατί το έφερε η ζωή,
είτε γιατί το ήθελε μια στιγμή.

Εκείνη η ζωή που εσύ δεν μπορείς να ζήσεις
και εκείνη η στιγμή που εσύ δεν ήσουν εκεί
να διεκδικήσεις.

Κανείς όμως δεν μπορεί να σε κρίνει
για την θάλασσα που εσύ κολυμπάς.
Κι αν ξεχειλίζεις από αναμνήσεις, συναισθήματα
θέλω και πρέπει
είναι μονάχα δικά σου.

Δική σου η μάχη , δική σου και η λαβωματιά.

Κι αν εκείνη η Λογική για πέντε δευτερόλεπτα
ξεχαστεί και λίγο κοιτάξει αλλού
και εκείνη η Καρδιά
δραπετεύσει και επαναστατήσει

μην φοβηθείς...
Για πέντε δευτερόλεπτα θα είναι μοναχά
που θα ψάχνει τα "Θέλω" της να κάνει μια Αλήθεια.

Θα την ακούσει η Λογική
θα την καταλάβει
θα την σκεπάσει τρυφερά
κι αν την πονέσει θάναι άθελά της...

Γιατί η Ζωή, μονάχα Λογική χρειάζεται

Σαν την ταξιδεύει η Καρδιά
μονάχα Όνειρα μπορεί να προσφέρει...

Και ποτέ κανένας Θεός δεν έκανε τα όνειρα Αλήθεια....