Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Ένα παραμύθι...σαν αλήθεια!

Δεν θέλω τις μεγάλες αλήθειες
να μου τις τυλίγεις δώρο και να μου τις προσφέρεις
Δεν θέλω ειλικρίνεια
γιατί τάχα μεγάλωσα και την αντέχω
Δεν θέλω να μου πεις την πραγματικότητα
επειδή μπορεί να αντέχω τα χτυπήματα.

Θέλω να μου πεις πως είμαι η μία
Πως τα μάτια σου δακρύζουν 
σαν με θυμάσαι
Πως φύλαξες όλες τις αναμνήσεις μας
και τις θυμάσαι σαν να ήταν χθες
Πως δεν υπάρχει παρελθόν
παρά μονάχα τώρα
Ένα τώρα μοιρασμένο στα δύο
Λίγο εσύ
Λίγο εγώ
και το περίσσευμα για μας

Θέλω να μου πεις παραμύθια
Λόγια που λες και δεν έχεις ξαναπεί
Θέλω να μην έχει δράκο πουθενά
Παρά μονάχα όμορφα λιβάδια
και σπιτάκι με αυλή

Μη μου πεις αλήθειες αν θες
Κάντο έτσι απλά σαν χατήρι

Θέλω να πεις πως η σκέψη σου
είναι γεμάτη από μένα
Πως όποια κι αν αντικρύζεις
βγαίνει πάντα λιγότερη από μένα
Θέλω να μου πεις πως το πάντα
δεν είναι απλά μια λέξη
αλλά ο προορισμός μας

Θέλω παραμύθι να μου πεις
Άσε την αλήθεια για λίγο στην άκρη
Πες πως παιδί παρέμεινα
και τις αλήθειες του κόσμου σου 
εγώ δεν τις αντέχω

Γράψε μου ένα γράμμα
Πες μου ένα τραγούδι
μα να το ορκίσεις
πως είναι μοναχά για μένα

Μην μου πεις λόγια που μοιράστηκες
με τα κορμιά που κοιμήθηκες μαζί τους
Πες μου πως η ψυχή σου 
ένα αποτύπωμα έγινε
να ταιριάξει με τη δική μου

Πες πως είσαι μόνο δικός μου
πως είμαι μόνο δική σου
και μια στιγμή μονάχα
έτσι μια στιγμή σαν παραμύθι
πίστεψέ το...

Μη μου πεις αλήθειες απόψε λοιπόν..
Πες μου ένα παραμύθι
Και κάνε υπομονή...
Θα ξημερώσει
Θα μεγαλώσω...
Θα διαλυθώ...
Θα το ξεχάσω...
Και θα ζήσω...