Τρίτη 21 Ιουνίου 2011
Αυτό που δεν ήρθε...
Photo by arhetypo
Λούστηκα στην ανάσα σου κι ας κουβαλούσε η καρδιά μου το μαύρο του χειμώνα μου...
Κι οι χτύποι της καρδιά σου με σκούντηξαν από την άβυσσο που ήμουν.
Με έκλεισε μια φούσκα της ανάσας των γαλάζιων σου ονείρων
και με έβγαλε ξανά στην επιφάνεια, να πάρω μια ανάσα...
Κι ούτε καν με πλησίασες.....
Πως να πλησιάσεις ό,τι δεν βλέπεις άραγε;
Μένεις μονάχα ένα βήμα μακριά, ένα βήμα μακρύτερα από ό,τι εγώ, θεατής
της ζωής που νόμιζα πως ζούσα.
Κρυστάλλινη και εύθραστη, φοβισμένη απέναντι σε ένα θυμωμένο άγγιγμα
που απειλεί να την διαλύσει.
Κι εγώ μένω να χαζεύω όχι την επερχόμενη φθορά.., μα τούτη την άγια μορφή σου
ανάμεσα στα χρώματα της ίριδας που δραπετεύουν και σχηματίζουν τη μορφή σου
σ'αυτόν τον ήλιο που εσύ κουβάλησες....
Κι εκείνο το φιλί....
Αχ εκείνο το φιλί...Μύριζε άνοιξη..γεμάτο από τα χρώματα του γιασεμιού και της γαρδένιας...
Γέμισες το μπαλκόνι της καρδιάς μου και δεν με άφησες να διαλέξω.
Εμένα που είχα πάντα την επανάσταση της επιλογής, πάντα ανάμεσα στο ένα ή το άλλο..., βρέθηκα μια μέρα να είναι όλα δικά μου και να μου φαίνονται πολλά......
Εκείνο το φιλί....
Για κείνο λέω που ποτέ δεν ήρθε....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
