Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Χάρισμα
Μια σκέψη. Όταν ανοίξω τα μάτια μου το πρωί... Ή όταν τα κλείσω το βράδυ...
Ένα συναίσθημα. Χαρά. Λύπη. Αγάπη
Ένα χαμόγελο. Για να σε κάνω να γελάσεις.
Μια ματιά. Με κλειστό ματάκι. Έτσι για να σε πειράξω.
Μοιράζομαι.
Παράπονο. Παράπονο.
Τραγούδι. Το αγαπημένο μου. Εκείνο που καταλαβαίνεις και το άλλο που όχι. Εκείνο που δεν αντέχεις.
Προαίσθημα. Ήρθες. Είδες. Αόριστος. Ο Ενεστώτας νεκρός. Απουσία.
Και σκέτο αίσθημα. Έρωτας. Σκέτος.
Μοιράζομαι.
Γκρίνια. Για μένα. Σε μένα.
Νάζι. Χαδιάρικο.
Τρυφερότητα. Εκείνη που κανένας άνθρωπος δεν θα γύριζε την πλάτη για να αποφύγει.
Μοιράζομαι.
Τα όμορφα. Τα δικά μου. Των άλλων. Του κόσμου.
Τα άσχημα. Τα δικά μου. Μήνες χρειάζομαι.
Τα δύσκολα. Τα μοιράζομαι. Τα φορτώνω και κλείνω το μάτι. Να σε ελαφρύνω λίγο. Γιαυτό δεν είμαι εδώ.
Τα δίκαια. Τα όσα.
Τα άδικα. Τα πάντα.
Μοιράζομαι.
Μοιράζομαι. Τις λέξεις μου, τις σκέψεις μου, τις γνώσεις.
Τη σιωπή μου. Τα αποσιωπητικά μου...
Πάντα έτσι ήμουν. Μοιράζομαι. Τα δικά μου. Το εγώ μου. Το είναι μου.
Έχω.
Γιαυτό μοιράζομαι.
Γιατί Έχω.
Κρατώ μόνο εκείνα... Και τα όσα.
Αυτά δεν μπορώ να τα μοιραστώ με κανέναν.
Και τα κλείδωσα στην καρδιά μου. Με τον τρόπο που ήθελα εγώ.
Συγνώμη.
Ακόμα κι αν δεν ήταν για μένα.
Αν δεν ήταν έτσι.
Τα έλαβα όπως ήθελα εγώ.
Δικά μου.
Έχω.
Και δεν μοιράζομαι.
Για να μην μου πεις ποτέ πόσο λάθος έκανα....
Ακόμα κι αν δεν ήταν για μένα.
Αν δεν ήταν έτσι.
Τα έλαβα όπως ήθελα εγώ.
Δικά μου.
Έχω.
Και δεν μοιράζομαι.
Για να μην μου πεις ποτέ πόσο λάθος έκανα....
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
Τίτλος;
Γιατί πιστεύω ακόμα ότι οι άντρες προσφέρουν λουλούδια στις γυναίκες.
Γιατί πιστεύω ότι τους ανοίγουν την πόρτα για να μπουν όταν τις συνοδεύουν.
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι με πλησιάζουν έχουν την αληθινή διάθεση να μην μου κρυφτούν.
Γιατί πιστεύω ότι αν κάποιος με αγαπήσει, το βράδυ πριν κλείσει τα μάτια του θα με σκεπάσει.....
Γιατί ακόμα κοιτώ την πληγή από τη μαχαιριά και φοβάμαι μήπως αυτός που μου την έριξε κατά λάθος κόπηκε......
Γιατί πιστεύω ότι αυτός που θα μου πει "Σ'αγαπώ" δεν θα το έχει κλέψει από καμμία άλλη καρδιά...
Γιατί γουστάρω να μου τα χώνουν αλλά τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να στενοχωρηθούν όσοι το κάνουν....
Γιατί πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί. Γιατί ακόμα ονειρεύομαι κι ελπίζω ότι ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος.
Γιατί πιστεύω ότι όλα τα παιδιά της γης χαμογελούν....
Γιατί πιστεύω ότι όλοι όσοι είναι γύρω μου, δίπλα μου με αγαπούν....
Γιατί πιστεύω ότι ακόμα κι αυτοί που είναι μακριά μου υποφέρουν.
Γιατί πιστεύω ότι Η ΜΑΝΑ είναι ο πιο ιερός ρόλος για μια γυναίκα.
Γιατί ακόμα πιστεύω ότι όλες οι μάνες κρύβουν στις φτερούγες τους τα μωρά τους...
Και είμαι ρομαντικά ηλίθια γιατί παρόλο που έχω φάει τα μούτρα μου άπειρες φορές, εξακολουθώ να έχω τα ίδια πιστεύω, την ίδια γνώμη και το ίδιο πάθος για όσα ισχυρίζομαι. Γιατί όσες φορές κι αν το δω με τα ίδια μου τα μάτια, ο ηλίθιος ρομαντισμός μου θα σπεύσει να πει "Δεν μπορεί! Κάποιο λάθος θα έγινε...."
Γεννήθηκα ηλίθια, η ζωή με έκανε ρομαντική και τώρα στα 35 μου παραμένω
ηλίθια ρομαντική ή ρομαντικά ηλίθια....
ΥΓ. Γράφτηκε πριν κάποια χρόνια... πριν 6 για την ακρίβεια... Χάρη της Χρυσάφη το έκανα μια αντιγραφή... και την ευχαριστώ πολύ για την προτίμησή της.. :-)
Αυτό είναι το δικό μου δώρο...
Μια καρδιά όχι ολοστρόγγυλη, μήτε καινούρια, ούτε καλογιαλισμένη...
Αλλά μια καρδιά που έχει ζήσει, έχει πληγωθεί, έχει δώσει κομμάτια της, έχει νιώσει, έχει δώσει και έχει παλέψει να γιατρευτεί...
Γιατί αυτό είναι η ζωή... Μια καρδιά που χτυπάει, όσο κι αν την έχουν πονέσει..... Εκείνη πάντα ελπίζει για τα όμορφα που έρχονται...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
