Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2020
Λουντέμης
Πες το μου θαρρετά
Εγώ ήμουν κείνος που αγάπησες;
Βάλε το χέρι στην καρδιά – όχι εκεί –
Στ’ αριστερά! Έτσι. Και τώρα πες μου:
Ήμουν εγώ;
Θαρρώ πως κάνουμε λάθος.
Λάθος κι οι δυο.
Εσύ που το είπες – εγώ που το πίστεψα.
Αγαπηθήκαμε; Ίσως.
Αν ο ένας δεν ήταν τρελλός
Ο άλλος ήταν ψεύτης.
Αγάπησα; - Μπορεί.
Αγάπησες; - Ποιος ξέρει…
Αγαπηθήκαμε; Ένας θεός –
Μόνο ένας θεός το ξέρει.
(Και κείνος δεν υπάρχει…).
Αλίμονο…
Το κρασί του έρωτα
Το πίνουν δυο-δυο
Μα μεθάει μόνο ο ένας.
Ένας-ένας όπως οι βαρυποινίτες,
Πίσω από τα μολυβένια τους βαρίδια.
Μη με πεις «σκληρό». Αν μ’ αγάπησες
Κάνε υπομονή. Σε λίγο θα ξεχάσεις.
Και τότε θάρθει η σειρά μου
Για μιαν αγάπη…
Αγάπη του έφηβου,
Του γέρου,
Του παιδιού,
Αγάπη ως τα πέρατα
Ως τα έσχατα
Ως το χαμό.
Αγάπη—
Που αν στ’ αληθινά σ’ αγάπησα
Δεν πρέπει να στη δώσω!
Εγώ ήμουν κείνος που αγάπησες;
Βάλε το χέρι στην καρδιά – όχι εκεί –
Στ’ αριστερά! Έτσι. Και τώρα πες μου:
Ήμουν εγώ;
Θαρρώ πως κάνουμε λάθος.
Λάθος κι οι δυο.
Εσύ που το είπες – εγώ που το πίστεψα.
Αγαπηθήκαμε; Ίσως.
Αν ο ένας δεν ήταν τρελλός
Ο άλλος ήταν ψεύτης.
Αγάπησα; - Μπορεί.
Αγάπησες; - Ποιος ξέρει…
Αγαπηθήκαμε; Ένας θεός –
Μόνο ένας θεός το ξέρει.
(Και κείνος δεν υπάρχει…).
Αλίμονο…
Το κρασί του έρωτα
Το πίνουν δυο-δυο
Μα μεθάει μόνο ο ένας.
Ένας-ένας όπως οι βαρυποινίτες,
Πίσω από τα μολυβένια τους βαρίδια.
Μη με πεις «σκληρό». Αν μ’ αγάπησες
Κάνε υπομονή. Σε λίγο θα ξεχάσεις.
Και τότε θάρθει η σειρά μου
Για μιαν αγάπη…
Αγάπη του έφηβου,
Του γέρου,
Του παιδιού,
Αγάπη ως τα πέρατα
Ως τα έσχατα
Ως το χαμό.
Αγάπη—
Που αν στ’ αληθινά σ’ αγάπησα
Δεν πρέπει να στη δώσω!
Σάββατο 1 Ιουλίου 2017
Μπροστά.....
......και μου λες να θυμάμαι τα όμορφα. Να κρατήσω αναμνήσεις. Στιγμές. Έτσι θα έχω τα παλιά να κουβαλάω σε όσα ακόμα έχω στη βαλίτσα μου.
Να πάψω να ακούω στην ανάγκη να δρω, να προχωρώ και να ενεργώ με την καρδιά που πάντα σκιάζει το μυαλό μου.
Μα καλό μου, δεν είναι άγαλμα. Να μένω στάσιμη... Ακίνητη....
Να περνούν να με θαυμάζουν όσοι δεν έζησαν μαζί μου. Να στέκω αγέρωχη να θυμίζω ένα παρελθόν που πέρασε και θέλει να γίνεται παρών μονάχα σε όσους στέκουν μπροστά του.
Δεν θέλω μέσα στις πτυχές, τις γωνίες ή τις καμπύλες μου να κρύβω όσα δεν τόλμησα να πω. Ή δεν τόλμησαν να ακούσουν.
Θα μείνω ανθρωπάκι. Να μπορώ να δίνομαι έστω και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ανθρωπάκι σαν τα μικρά ανθρωπάκια που τρέχουν, παίζουν, σκοντάφτουν και γδέρνουν τα γόνατα, μα έχει χαβαλέ το παιχνίδι και σηκώνονται χωρίς δάκρυα στα μάτια.
Μα θα κλάψω κάποια στιγμή. Γιατί δεν είμαι άγαλμα.
Και γιατί είδα πολλούς ανθρώπους φτιαγμένους από πέτρα.
Κι άκουσα πολλούς να με αγαπούν.
Κι έχω στα πόδια μου όλες τις πέτρες που μου έριξαν με αγάπη....
Ξανά
Ξέρεις...
γυρίζεις στο γνωστό σου μαύρο όταν αυτά που θες να πεις, δεν βρίσκουν τα σωστά γράμματα να σχηματίσουν λέξεις και προτάσεις.
Κι αν το καταφέρεις, τα αυτιά που πρέπει να τα ακούσουν, δεν είναι έτοιμα.
Και κλείνεσαι στο καβούκι σου, και ξεκινάς την γνωστή σου πορεία, όσος χρόνος κι αν έχει περάσει είναι ένας δρόμος που δεν ξεχνάς τα βήματα.
Σαν ένας χορός, ζωής, παραδοχής, έκφρασης.
Κι όσο χρονών κι αν είσαι, θάρχονται στιγμές στη ζωή σου που θα θες να χορέψεις αυτές τις λέξεις.
Και θα κάνεις τα βήματα από ένστικτο πολλές φορές μα και από ανάγκη, για να μερώνει η ψυχή σου.
Και θα κρατάει ο χορός, χρόνο ατελείωτο.... μα ποιος μετράει;
Όλοι γνωρίζουν πως η θλίψη δεν έχει χρόνο........
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016
Κάθε φορά.....
Κάθε φορά που διαλέγω εσένα αφήνω στην άκρη κι ένα κομμάτι δικό μου...
Και ξάφνου γυρίζω και ψάχνω την ψυχή μου και λείπουν τόσα πολλά κομμάτια που ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα ταξιδέψουν τόσο ώστε να χαθούν....
Κάθε φορά που διαλέγω εσένα, χάνω εμένα.
Γιατί ποτέ, ούτε μια φορά, όσο κι αν το περίμενα, όσο κι αν το ευχόμουν, όσο κι αν το ήθελα και το λαχταρούσα, εσύ δεν βρήκες ποτέ τη στιγμή να διαλέξεις εμένα....
Ούτε μια φορά......
Και ξάφνου γυρίζω και ψάχνω την ψυχή μου και λείπουν τόσα πολλά κομμάτια που ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα ταξιδέψουν τόσο ώστε να χαθούν....
Κάθε φορά που διαλέγω εσένα, χάνω εμένα.
Γιατί ποτέ, ούτε μια φορά, όσο κι αν το περίμενα, όσο κι αν το ευχόμουν, όσο κι αν το ήθελα και το λαχταρούσα, εσύ δεν βρήκες ποτέ τη στιγμή να διαλέξεις εμένα....
Ούτε μια φορά......
Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014
Όταν ....(Ιανουάριος 2006)
Όταν κάποιος που αγαπάς πολύ, είναι σε δίλλημα που έχει μπει γιατί εσύ που δεν τολμούσες ποτέ να διαννοηθείς ότι θα μπορούσες να του κάνεις ποτέ τέτοιο κακό, τον έχεις ήδη βάλει και βασανίζεται....ακόμα και μόνο
με την απλή παρουσία σου μέσα στη ζωή του...τότε ο δικός σου κόσμος......έχει μόνο ένα χρώμα......
με την απλή παρουσία σου μέσα στη ζωή του...τότε ο δικός σου κόσμος......έχει μόνο ένα χρώμα......
Τρίτη 27 Αυγούστου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
