Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Για πάρτυ μου

Στη χαρά κι αν περπατάς, εκείνο πιάστηκε στη άκρη στο παπούτσι.
Κουβάρι που το μάζεψες και τόκρυψες για να συλλαβίσεις ξανά τη γαλήνη σου.
Μα η χαρά δεν κρατά πολύ, δεν τόξερες;
Ποιος είσαι εσύ που θα τη φυλακίσεις παραπάνω από μια στιγμή;
Ένοχος ακόμα που το σκέφτηκες.

Σε τσάκωσε όμως, εκεί στην άκρη στο παπούτσι σου.
Μα δεν πήρες τίποτα χαμπάρι. Η χαρά ψάχνει μόνο την καρδιά
δεν χωράει τις αισθήσεις.

Κι όσο περπατάς εσύ για τη χαρά,
εκείνο ξεδιπλώνεται.
Φίδια το σώμα του, εκείνα που μάζευες ένα ένα να εξαφανίσεις
σκορπάνε και σε κοροιδεύουν.
Πονάνε ρε , μου τόχουν πει.
Μα, το ξέρω κιόλας.

Κι όποια πληγή εσύ επούλωσες, το σημάδι έμεινε φάρος να δείχνει το στόχο.
Δεν λαθεύουν καλό μου. Μου τόχουν πει.
Θα σε κεντρίσουν και...πανάθεμά τα! Πονάει συνεχώς το ίδιο πολύ.
Κάθε φορά. Κάθε μία ξεχωριστή φορά.
Δεν συνηθίζεται ο πόνος.

Κι αν τα φίδια έχουν θωριά γνώριμη, τότε δεν πονάει μόνο το κορμί.
Πονάει και η ψυχή. Εκείνο το αναπάντεχο. Το ξαφνικό.
Οι λίγες στιγμές που μεσολαβούν να κυλήσει το αίμα από την καρδιά και να πάει τον πόνο στο μυαλό. Πονάνε και τα μάτια που έχεις εμπιστευτεί κι έχεις πιστέψει.
Εκεί που έχεις αφήσει ένα μικρό "εγώ" σου αποκούμπι για ώρες δύσκολες.
Όχι δικές σου ρε. Άμα είσαι μαλάκας, τις έχεις αφήσει για τις δύσκολες των άλλων.

Μαχαίρι σου λέει ο άλλος....Καμμία σχέση λέω εγώ ρε.

Άντε να μαζέψεις εκείνο το κουβάρι. Ξανά.
Δεν έχει ανάσες μέχρι τότε.
Δεν έχει τίποτα.
Κάτσε στο καβούκι σου όπως τη βρίσκεις πάντα.
Και μην κάνεις τη μαλακία σε όποιον χτυπήσει να απαντήσεις "Εμπρός!"

Κάνε τον ψόφιο. Σαν το κουβάρι από τα φίδια που πιάστηκε στο παπούτσι σου
και ξεδιπλώθηκε μπαμπέσικα όσο βάδιζες για τη χαρά.
Συνέχιζε να βρίζεις όσους δεν σου έμαθαν να τα πατάς.
Συνέχιζε να ανησυχείς μήπως στο πέρασμά σου πλήγωσες άθελά σου κανένα.

Back to black my dear......back to black.
Σου πάει το χρώμα.......με γειά!

Άκου..... μαλάκα και ρε.
Έχεις μάθει να πληρώνεις.
Που θα πάει ρε μαλάκα; Θα ξεχρεώσεις άλλη μία.
στις 1/21/2011 10:11:00 μ.μ.

5 σχόλια:

  1. offshade22 Ιανουαρίου 2011 στις 5:30 π.μ.

    Ποια μαυρίλα σε κυνηγάει πάλι και σ' έχει στριμώξει στη γωνία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. offshade22 Ιανουαρίου 2011 στις 5:34 π.μ.

    ...στην ίδια που σε στρίμωξε και πριν από 2 χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναταλία22 Ιανουαρίου 2011 στις 6:03 μ.μ.

    .....και πριν 4...και πριν 21. Η ίδια είναι.
    Και έχει πάντα μια αιτία κι έναν αποδέκτη: Εμένα. Το κείμενο έχει γραφτεί πριν 21 χρόνια...
    Τυχαίο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος22 Ιανουαρίου 2011 στις 6:11 μ.μ.

    Καθόλου τυχαίο...
    φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναταλία22 Ιανουαρίου 2011 στις 9:42 μ.μ.

    Φιλί κι από μένα φιλενάδα μου καλή...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)