Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Εδώ...

-Ψέμματα, θα λέω
-Εδώ θα είμαι να σου δείχνω πως είναι αλήθεια..

Θα φεύγω
εσύ θα είσαι
πάντα εκεί
για να γυρίζω.
Θα αρνούμαι
κι εσύ εκεί
θα λες ξανά και ξανά
Αν λέω δεν θέλω θα επιμένεις
Κι όταν θα χτυπάω κόντρα στο ρεύμα,
εσύ θα ανησυχείς μήπως πληγωθώ
Κι αν παλεύω με το μέσα μου,
εσύ εκεί θα περιμένεις να κουραστώ
για να με πάρεις αγκαλιά.
Κι αν οι ενοχές μου με διαλύουν,
τα βράδια σου θα τα ξοδεύεις
για να μαζεύεις
τα κομμάτια μου
Εκείνα τα μικρά που αγαπάς
γιατί κάνουν ένα εμένα..
Σαν θα γελάω,
θα σιωπάς
από φόβο μήπως σταματήσω
Σαν θα με κοιτάς,
να μη μου μιλάς..
Μονάχα άσε με
να φαντάζομαι πως αυτά τα μάτια σου λένε
όσα εγώ θέλω να ακούσω..

Κι όταν αμφιβάλλω,
παιδί θα με βλέπεις
να με καθησυχάζεις




Ελεύθερη θα είμαι κι όμως,
τόσο μα τόσο δική σου
Εγώ, ένα κομμάτι σου
Κι εσύ όλος, εγώ
Εσύ εκεί
Εγώ εδώ
Κι όμως
Μαζί

Όταν εγώ
Τότε κι εσύ
Όχι εγώ
Όχι εσύ

Στις στιγμές που έρχονται
ιερές με πόθους ανίερους
Δώρα που χαρίζονται
γιατί απαγορεύεται να προσμένεις

Κι εκείνα ξεπηδούν
μέσα σε λέξεις
υποσχέσεις
όρκους
Ανάσες με παράπονο
και φωτιά

Με τη λαχτάρα του πότε
την προσμονή του σύντομα
και την μαγική στιγμή
του τώρα

Ένα τώρα
Εγώ κι εσύ
Εσύ κι εγώ

Που για μένα είσαι πάντα Εσύ
κι από φόβο δεν το ομολογώ
την σκιά της Ευτυχίας μην ξορκίσω
και το δρόμο του Πόνου να μην ανοίξω...
στις 2/15/2011 11:04:00 μ.μ.

8 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)