Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010
Άγραφο χαρτί
Κάποια το ξεφύλλισαν βιαστικά κλέβοντας γραμμές
κάποια το διάβασαν από το τέλος στην αρχή...
Έκλεψε και χάδια τούτο το βιβλίο της ζωής μου από χέρια αγαπημένα.
Και από κείνα που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το αγκάλιαζαν με τόση στοργή.
Εκείνα που δεν το ομολόγησαν ποτέ.
Κι εκείνα που σταυρώθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ξέρω μονάχα πως τα σημάδια αυτά που έχω,
είναι όλα, ένα προς ένα, σημάδια αγαπημένα.
Και οι μουτζούρες..
Και οι ζωγραφιές...
Και οι απλές λέξεις..ακόμα και οι μοναδικές.
Τα σημεία στίξης.
Και οι προτάσεις.
Εκείνες που έκρυβαν πίσω από τις λέξεις συναισθήματα.
Κι εκείνες οι προτάσεις που ήταν χείμαρος ανοιχτός
κι έστελναν καρδιές στον παράδεισο
και δεν ντράπηκαν ποτέ να προσφέρουν την ψυχή τους σε μια ομολογία
Ψυχές που μου χαρίστηκαν, που με αγάπησαν,
ψυχές που θυσίασαν εγωισμούς
κι απλώθηκαν μπροστά στα πόδια μου να κατακτήσω τη Ζωή...
Ψυχές αγαπημένες που μου έδωσαν ό,τι πιο όμορφο κουβαλάω σήμερα μέσα μου.
Κι ήρθες εσύ, κι άνοιξες το βιβλίο της Ζωής μου, πέρασες όλες τις σελίδες και στάθηκες
σε εκείνο το φύλλο το κενό, το καθαρό...
Τι θες να γράψεις καλέ μου;
Και πως αλήθεια θα υπογράψεις;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"Ψυχές που μου χαρίστηκαν, που με αγάπησαν,
ΑπάντησηΔιαγραφήψυχές που θυσίασαν εγωισμούς
κι απλώθηκαν μπροστά στα πόδια μου να κατακτήσω τη Ζωή..."
Κ τώρα πια δε θυσιάζεις τον εγωισμό σου....και απόψε όλα μέσα μου κενά...όλα μισά...απλώθηκες να κατακτήσω τη ζωή και τώρα τα παίρνεις όλα πίσω...
Κ εγώ κοιτάω τις άδειες μου σελίδες και αρνούμαι να αφήσω να τις γράψουν τώρα...κοιτάω τη δική σου και θέλω να μείνω για λίγο σε αυτή....
Γλυκιά μελαγχολία απόψε :(
Όταν προσφέρεις Αγγελάκι, τίποτα δεν μπορείς να πάρεις πίσω...ακόμα κι αν το θέλεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι έχεις φυλάξει στην καρδιά, διπλοκλειδώνει εκεί...
Η παρουσία μπορεί να λείπει...τα δώρα δεν επιστρέφονται..