Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010
5 Δευτερόλεπτα
Να μην διεκδικείς, να μην αποζητάς.
Δεν έχει σημασία τίνος είναι. Αν το αξίζει
ποιος είσαι εσύ που θα το κρίνεις;
Πολλές φορές είναι εκεί που πρέπει να είναι.
Είτε γιατί το έφερε η ζωή,
είτε γιατί το ήθελε μια στιγμή.
Εκείνη η ζωή που εσύ δεν μπορείς να ζήσεις
και εκείνη η στιγμή που εσύ δεν ήσουν εκεί
να διεκδικήσεις.
Κανείς όμως δεν μπορεί να σε κρίνει
για την θάλασσα που εσύ κολυμπάς.
Κι αν ξεχειλίζεις από αναμνήσεις, συναισθήματα
θέλω και πρέπει
είναι μονάχα δικά σου.
Δική σου η μάχη , δική σου και η λαβωματιά.
Κι αν εκείνη η Λογική για πέντε δευτερόλεπτα
ξεχαστεί και λίγο κοιτάξει αλλού
και εκείνη η Καρδιά
δραπετεύσει και επαναστατήσει
μην φοβηθείς...
Για πέντε δευτερόλεπτα θα είναι μοναχά
που θα ψάχνει τα "Θέλω" της να κάνει μια Αλήθεια.
Θα την ακούσει η Λογική
θα την καταλάβει
θα την σκεπάσει τρυφερά
κι αν την πονέσει θάναι άθελά της...
Γιατί η Ζωή, μονάχα Λογική χρειάζεται
Σαν την ταξιδεύει η Καρδιά
μονάχα Όνειρα μπορεί να προσφέρει...
Και ποτέ κανένας Θεός δεν έκανε τα όνειρα Αλήθεια....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δική σου η μάχη , δική σου και η λαβωματιά.....καμιά φορά τα βρίσκω όλα σαν ιδέα..εκεί υπερισχύει η λογική..και άλλες φορές τα όνειρα με παρασύρουν γιατί μιλάει η καρδιά...πονάνε και τα δύο...η λογική που σε περιορίζει και η καρδιά που δεν σ'αφήνει να δεις το στραβοπάτημα μέχρι να τελειώσει κάτι....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ιδέα όμως αγγελάκι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εμπειρία.
Κι ανάλογα πόσο έχεις πονέσει πριν...κάθε επόμενη φορά βάζεις εσύ τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά...της λογικής ή της καρδιάς.. ;)
Δίκιο έχεις Ναταλία μου....ανάλογα το άτομο και τις εμπειρίες θέτεις τον πήχυ....:)))
ΑπάντησηΔιαγραφή