Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Να παλεύεις με ένα "Ίσως"...
Δειλή γιατί κρύβει το ναι, κρύβει και το όχι
Δεν σου κόβει το σκοινί, να πέσεις να τσακιστείς,
να βάλεις κόντρα ξανά να σηκωθείς.
Δεν σε χαστουκίζει να φέρεις σβούρα δις τον κόσμο
και να μπαλατζάρεις να βρεις μια ισορροπία ξανά.
Δεν σου φτύνει την απόρριψη κατάμουτρα,
να χαμηλώσεις το κεφάλι
να είσαι μάγκας που προσπάθησες.
Δεν σου ανοίγει την πόρτα στα λιβάδια της καρδιάς
να κυλιστείς και να κλέψεις τα αρώματα
να τα κουβαλήσεις και να τα κάνεις δικά σου
Σε έχει σε μια κόψη ξυραφιού
Μην κινηθείς γιατί το τραύμα θα γίνει βαθύ
θα αφήσει ουλή
και χίλιες μύριες ενοχές "...αν δεν το έκανα...."
Μην μείνεις ακίνητος
θα βουτάς στην απογοήτευση
ανήμπορος, αμέτοχος
μονάχα παρών να ζήσεις το αποτέλεσμα.
Φέρε μου το "Ίσως" να παλέψουμε κορμί με κορμί
να προτάξουμε στα στήθη μας
να δούμε ποιος αντέχει το χτύπημα:
Εγώ που είμαι εδώ
ή αυτό που κρύβεται πίσω από τον εαυτό του;
΄
Ίσως...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ισως νατ μου.. ίσως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓκρρρρρρρρρ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρισμένες φορές βολεύει τόσο πολύ όμως...δες το από την άλλη πλευρά,μπορείς να αποφύγεις τόσα και να σώσεις κι άλλα τόσα με μια μόνο λέξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "ναι" και το ΄΄όχι" θέλουν κότσια πιστεύω. Δεν είναι εύκολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρες!
Vany μου..εσύ μπορείς να θες να αποφύγεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άλλος όμως σε μια ευθεία ερώτηση, περιμένει ευθεία απάντηση.
Και η αναμονή είναι τιμωρία...ε;
Φαίη μου...Θέλουν όντως...
Και να τα πεις, και να τα δεχτείς..