Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
Μπαλάκι
Δεν ζήτησα ποτέ να παίξω
τα λόγια που πετάς,
παιχνίδι του μυαλού σου,
την δική μου αντοχή για να μετράς
και τους δικούς σου λογισμούς
να ξεγελάς
Δεν ζήτησα τα ψέμματα
εκείνα που λέγονται
με χαμόγελο
μα κι εκείνα που κρύβει η σιωπή
και σκιάζουν την ψυχή
Δεν ζήτησα τη σιωπή
Εκείνη που τιμωρεί
και το χάδι σού στερεί
Εκείνα που κρατάς
να τα κρύψεις θες
μα ξεχειλίζουν στα μάτια σου
που δεν μπορώ να δω
μα ούτε κι εσύ
να αντικρύσεις θες
Ψέμμα δεν σε είπα ποτέ
θα σου στερούσα την αξία
που εγώ η ίδια έδωσα
κι αν είναι έγκλημα
τον άλλον μεγάλο να φαντάζεσαι
τότε ένοχη είμαι εξ' αρχής
Δεν ζήτησα να παίξω...
Μα ούτε σε αναμονή να είμαι
Αν η αγάπη στην καρδιά ξεχειλίζει
ποιο στόμα μπορεί να την εμποδίσει να μιλήσει;
Ποια καρδιά αντέχει να έχει τόσο περίσσευμα
και να δειλιάζει να το δώσει;
Ποιο μυαλό που είναι δοσμένο απόλυτα
μπορεί και να αρνείται ότι κάτι δεν υπάρχει,
δεν το έχει ζήσει
δεν έχει υπάρξει;
Όχι δεν αξίζει σε κανέναν κάτι τέτοιο...
Ο Έρωτας δεν είναι παιχνίδι με τις λέξεις.
Είναι θύελλα που περνά και σαρώνει
Είναι αγέρας δυνατός που λυγίζει τους δυνατούς
Είναι βροχή που ποτίζει τους διψασμένους στην ψυχή
Είναι ποτάμι ορμητικό,
αγκαλιάζει ό,τι βρει στο πέρασμά του
κι αν αφεθείς
κλείσεις λίγο τα μάτια
τότε μπορεί και να ταξιδέψεις...
Γιατί μονάχα έτσι αξίζει να τον ζήσεις...
Σαρωτικό....
Αφήνω το μπαλάκι λοιπόν του παιχνιδιού σου
και αν ποτέ βρεις το ποτάμι,
άπλωσε το χέρι και κάπου θα με βρεις...
Φώτο
Βασιλική
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
...άφωνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή