Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010
Γιορτή
άνοιξες την ντουλάπα μου κι έβγαλες το γέλιο μου ξανά
Τ'αγκάλιασες, το γυάλισες, του φόρεσες τα καλά του
και μου το χάρισες απλόχερα σαν δώρο αγορασμένο
Κι έχω εκείνο το σεντούκι που δώρα αγαπημένα μου φυλάω
μα είπες να χατήρι να σου κάνω και να μην το κρύψω
να το αφήσω να σκορπίζεται, να το χαρίζω δίχως τσιγγουνιές
κι εκείνο πάλι θα γεννιέται, πάλι θα έρχεται, πάλι δικό μου θάναι
Κι όταν κάτι ξεχειλίζει
και χαρίζεται
σημαίνει πως περισσεύει
σε καρδιά που θέλει να μοιράζεται
κι έτσι το δικό μου
γίνεται δικό σου
χωρίς όρο, χωρίς χρόνο και χωρίς περιορισμό
Εκείνοι που αγαπάς, χαμογελούν;
Ποια καρδιά δεν είναι ευτυχισμένη αν βλέπει τέτοια χαμόγελα;
"Τότε, το δώρο που σου κάνω,
Δικό μου είναι στ' αλήθεια
Αφού εσύ σαν χαμογελάς
η δική μου καρδιά από τα μύχια
ευτυχία έχει κι ας είναι κλεμμένη...."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
...πάλι δικό σου θα 'ναι...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τότε, το δώρο που σου κάνω,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικό μου είναι στ' αλήθεια"....