Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

-Ήρθες; (Προσ)Πέρασε κι όλας....

Γιατί με κοιτάς και μου θυμώνεις;

Στην πόρτα εμπρός εσύ μα πίσω εγώ, κι αυτή κλειστή...

Δεν είναι πια που φοβάμαι. Μα μήτε   και περιμένω κάτι για να την ανοίξω

και να σε καλοδεχτώ. 

Είναι πια που η ζωή είναι πιο δυνατή, κι αποφάσισα να παλέψω μαζί της. 

Είναι που μεγάλωσα, και δεν ντύνω τα θέλω μου με παραμύθια. 

Το γυμνό κορμί σου να ταξιδεύω κι όταν φεύγω να μένει εκεί. Δεν θέλω πια εισιτήριο δικαιολογία μήπως και ντραπώ. 

Δεν θέλω να κουβαλώ τίποτα πια. Μονάχα εμένα. 

Άλλωστε στα μισά τα μοιρασμένα πάντα στο μέτρημα με ρίχναν. 

Θάχεις μια σκέψη ίσως. Θάχεις μια νύχτα. 

Το πιο πολύ, το πιο βαρύ δεν το αντέχουν οι καρδιές που ξέρω εγώ. 

Τα λόγια γεννήθηκαν να ψήνουν κι όχι να σφραγίζουν το τι μπορείς. 

Γιατί τι ακριβώς μπορείς ποτέ δεν το γνωρίζεις, μονάχα τη στιγμή που περνάς τη γραμμή αυτή που κάποτε βάφτιζες υπερβολή. 

Τίποτα πιο πραγματικό από το τώρα. Αυτή τη στιγμή. Κανένα μέλλον. Ούτε καν παρόν το λες. 

Μια στιγμή. Αυτή τη στιγμή που παίρνεις την ανάσα. 

Και τίποτα πιο ειρωνικό να μην  μπορείς να σχεδιάσεις για τούτη τη μια στιγμή τίποτα.... αφού μέχρι να ανασάνεις έχει ήδη φύγει...

Γιαυτό Έρωτα, εσύ μπορεί να ήρθες, μα τούτη η πόρτα θα μείνει κλειστή. 

Σαν φύγω μπορείς να περάσεις, μα όσο είμαι εδώ προσπέρασε. 

Γιατί Έρωτας πια δεν είναι καλοδεχούμενος εδώ. 



Δυο γυμνά κορμιά σε ιδρωμένα σεντόνια, θολή ατμόσφαιρα από τσιγάρα, περιβάλλον πορνό ταινίας. Αναστεναγμοί και πρόστυχα λόγια. Λάγνο βλέμμα.

Κορμιά που προκαλούν, που κατακτούν, που προσφέρονται.

Ερωτικό παιχνίδι με μόνο μια ανάγκη: Την ηδονή και μέχρι εκεί. 

Κύριος ο Έρωτας μα κυρία και η Καύλα. 

Και για μένα, προηγούνται οι κυρίες πάντα...




2 σχόλια:

  1. ΑΧ Ρομαντική μου, πραγματικα δεν εχω λογια, πραγματικα πρεπει να τα εκδοσεις ολα αυτα που γραφεις γιατι πολυ απλα ειναι υπεροχα!!!Χαιρομαι τοσο πολυ να σε διαβαζω και χαιρομαι που σε βρηκα!!! Να 'σαι παντα καλα και ευτυχισμενη!!!Thank u!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βρε ροζουλίνι μου...δεν νομίζω πια πως είμαι τόοοοοοοοοοοσο καλή για να μείνω σε χαρτί βιβλίου...
    Μου φτάνει που μπορώ και ξεφορτώνω εδώ.... και μετά μπορώ και το ξεχνώ πιο εύκολα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή